بررسی اثرات کم آبیاری برتولید و اقتصاد چغندر قند در منطقه کرمانشاه

کمبود آب یکی از موانع عمده افزایش تولید محصولات کشاورزی در ایران می باشد, کمبود آب در کشور واقعیتی انکارناپذیر است که استفاده از روش‎های بهینه‎سازی مصرف آب می‎تواند تا حدودی در این خصوص ره‎گشا باشد. یکی از راه‎هایی که می‎تواند استفاده از آب کشاورزی را بهتر واقتصادی‎تر نماید، تکنیک کم آبیاری است. لذا جهت تعیین بهترین دور آبیاری ومقدار مصرف بهینه  آب در گیاه چغندرقند و ارزیابی اقتصادی آن, این تحقیق با سه فاکتور شامل دور آبیاری، در دو سطح هشت و 12 روز، کود ازته در دوسطح (توصیه بر اساس تجزیه خاک ومصرف دو سوم آن) و مقدار آب در چهار سطح  100 ،80  ،60  و50 درصد نیاز آبی کامل گیاه چغندرقند طی سال‎های 78 –1377 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ماهیدشت کرمانشاه  اجرا گردید.       این آزمایش به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد که دور آبیاری در پلات اصلی، کود ازت و مقادیر آب به صورت فاکتوریل در پلات‎های فرعی قرار گرفتند. آبیاری به روش نشتی انجام شد و مقادیر آب مصرفی با استفاده از کنتور حجمی اندازه‎گیری و کنترل گردید. تجزیه مرکب داده‎های به دست آمده از تحقیق نشان داد که کاربرد مقادیر مختلف آب بر روی عملکرد ریشه، عملکرد شکر خالص و ناخالص اثر بسیار معنی‎داری داشته است، به طوری که با مصرف 100درصد نیاز آبی 8/52 تن در هکتار و با مصرف 80 درصد نیاز آبی چغندرقند 2/48 تن در هکتار ریشه تولید شده است, تجزیه و تحلیل اقتصادی نتایج نشان داد که مصرف 80 درصد نیاز آبی بیشترین سود خالص را دارد. دور آبیاری هشت و 12 روز تفاوت معنی‎داری بر روی صفات مورد بررسی نداشته است. بنابراین دور آبیاری 12 روز توصیه می‎گردد. در این بررسی تیمارهای کودی ازت نیز تفاوت معنی‎داری نشان نداد.